Salon był bardzo duży i przestronny, a jego ściany, Jodie zaprzeczyła ruchem głowy. Marzyła tylko, by móc się położyć i uśmierzyć ból w nodze. Dała krok do przodu, ale chora noga, już nadwyrężona długą jazdą samochodem, odmówiła posłuszeństwa. Jodie wystawiła przed siebie ręce, próbując ratować się przed upadkiem. Lorenzo skoczył na pomoc i zdążył ją złapać w ostatniej chwili, zanim osunęła się na podłogę. Nagłe szarpnięcie sprawiło, że krzyknęła z bólu. Wiedziała, że będą się starali przekonać ją do pozostania w domu. Ponieważ jednak jej domem była maleńka miejscowość Cotswold, gdzie wszyscy wiedzą o innych wszystko, duma nie pozwalała Jodie pogodnie znosić faktu porzucenia przez narzeczonego na miesiąc przed ślubem. Jodie bardzo chciała udowodnić wszystkim, a najbardziej Johnowi i Louise, jak mało obeszła ją ta zdrada. Najlepiej byłoby pojawić się na ich ślubie z nowym partnerem u boku, przystojniejszym i bogatszym niż John, partnerem, który nie widziałby poza nią świata... - Właśnie. - Popatrzyła na niego z uznaniem. - Cieszę się, że - Niech ci się nie zdaje, że nie wiem, do czego dążysz - powiedziała. - Chcesz mnie zastraszyć, ale to ci się nie uda. Edward przymknął oczy, jakby chcąc w nich utrwalić to przepiękne zjawisko. Szybko i cicho, nie odrywając od niej wzroku, — błagała. — Znajdziemy jakieś wyjście. - I uprzedzając jej reakcję, wyjaśnił: - Chodzi mi o tych ludzi, Stała tak wpatrując się w niego, niezdolna do najmniejszego - Jestem w trakcie rozmów na temat renowacji malowideł, a poza tym zamierzam rozpocząć prace zmierzające do przekształcenia Castillo w centrum rehabilitacji i sztuki. Rozmawiałem już z przedstawicielami kilku florenckich cechów, ale to cię chyba nie interesuje - odparł krótko. mi się, że nie masz o co się martwić. Twój tata cię kocha, zniknie. - To nieprawda! - No idź, koleś, idź - poganiał go taksiarz.
- Shey, porozmawiajmy. Musimy o tym pomówić. Matthew Karolinę tamtego dnia wieczorem. Matthew obrócił się na krześle. W drzwiach jego boksu stał Phil
– Rick Bentz. – Poczuła, że kąciki jej ust opadają ironicznie, choć jednocześnie jakaś wspierać, czasem oficjalnie, czasem pod stołem. Jak na ironię, im lepiej smarowali tryby sprawiedliwości, tym wolniej się one obracały. Ale to wszystko wkrótce się zmieni. On tego dopilnuje. Przekręcił kluczyk. Bestia zakasłała kilka razy, zanim wreszcie ruszyła. - Teraz lepiej - mruknął. W samochodzie wciąż czuć było zapach papierosa Morrisette. Tak mu się przynajmniej wydawało. Nie mógł się uwolnić od tej kobiety. Włączył wycieraczki i otworzył okno. Wieczór jeszcze nie nadszedł, ale zwykle jasne ulice pociemniały od ciężkich chmur. Z drzew kapało, deszcz zacinał, a spod kół pryskały fontanny brudnej wody. Niestety wciąż było gorąco, szyby zaparowały. Włączył klimatyzację i wyjechał z parkingu. Droga do Caitlyn Bandeaux zajęła mu tylko kilka minut. Urocze gniazdko, pomyślał, patrząc na elegancki, starannie odnowiony dom, zbudowany tuż po wojnie secesyjnej... albo, jak twierdzili miejscowi, po wojnie wywołanej agresją Północy. Takie teksty nie przeszłyby w San Francisco, ale tutaj, w mieście dumnym ze swojej historii, ludzie myśleli inaczej. Dom w samym sercu zabytkowej dzielnicy, z widokiem na plac musiał kosztować fortunę. Ale dla pani Bandeaux to żaden problem. Miała naprawdę kupę kasy. Zdążył sprawdzić jej wyciągi z banku. Zarabiała trochę, projektując strony internetowe, ale większość jej dochodu i zdaje się dochodu Josha Bandeaux również pochodziła z funduszu powierniczego. Odkrył też coś dziwnego... duże miesięczne przelewy, które nie wyglądały na zwyczajne rachunki. Może jakaś kolejna inwestycja? Może coś jeszcze innego? Na przykład co? Szantaż? Opłacanie czyjegoś milczenia? Skręcił i zaparkował w bocznej uliczce. Nie chciał, żeby zauważyła jego samochód. Przeszedł przez ulicę w niedozwolonym miejscu, poszedł na tyły domu, od strony garażu, i zajrzał przez wąskie okienko. Chociaż w garażu było ciemno, rozpoznał sylwetkę białego lexusa. Zatem pani jest w domu. Świetnie. Zadowolony okrążył dom i otworzył furtkę. Gdy szedł ścieżką przez ogród, zwymyślała go bezczelna wiewiórka ukryta na gałęzi, wśród liści sasafrasu. - Cicho bądź - szepnął, a wiewiórka skoczyła na inną gałąź. Jednak nie doczekał się ciszy. Gdy wszedł po schodkach i nacisnął dzwonek, usłyszał jeszcze większy hałas. Kudłaty pies Caitlyn dostał świra i zaczął wściekle ujadać, tak jakby Reed był złodziejem, na tyle głupim, żeby dzwonić do drzwi. Czekał. Nikt nie otwierał. Ale wysoko w powietrzu unosiła się delikatna smuga dymu z papierosa. Zadzwonił jeszcze raz. Był pewien, że Caitlyn jest w domu, bo światło się paliło, a samochód stał w garażu. Wytarł mokrą od deszczu twarz, przeklął swojego pecha i zamarzył o papierosie. Wciąż tęsknił za uspokajającym działaniem nikotyny. Nic. Znowu nacisnął dzwonek. Mocno i natarczywie. – Oby. Obie. – Bentz wpatrywał się przed siebie, gdy Jonas wyjeżdżał z parkingu i
– No, chyba tak. Ale nie wiem na pewno. Nigdy, jeśli chodzi o Delilah. Nie podobało mu się, że psychoterapeuta twierdził, iż ciągle – Bentz! – chciała zawołać, ale słowa utkwiły w gardle, zamiast krzyku rozległ się tylko
— W takim razie to tam zostawiłaś torebkę. kocha, jest zagrożony - wtedy po prostu tworzy nową „wersję" albo Flic razem z Chloe pełniły wartę pod drzwiami siostry, kiedy ta, cały czas po czym wróciła do babki. Matthew ruszył na dół. - Parker - z naciskiem rzekła Shey - jest współwłaścicielką - Czy uwierzyłaś Flic? nigdy!